Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Τα φιρίκια ευδοκιμούν ιδιαίτερα στην περιοχή των Παπάδων


της γεωπόνου Δέσποινας Αναγνώστου, Χίος


Το φιρίκι αποτελεί τη μοναδική ελληνική ποικιλία μήλου που εμφανίστηκε πριν από 150 με 200 χρόνια στο Πήλιο και κατάφερε να ευδοκιμήσει σε μια ευρύτερη περιοχή, όπως τη Βόρεια Εύβοια.
Αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος μήλου, μικρό στο μέγεθος και υπόξινο στη γεύση. Ο φλοιός του είναι παχύς, πρασινοκίτρινος με κόκκινη απόχρωση στο τμήμα που το βλέπει ο ήλιος. Η σάρκα του είναι αφράτη, λευκοπράσινη και πολύ γλυκιά. Ωριμάζει κατά το μήνα Αύγουστο και συντηρείται καλά. Το φιρίκι είχε σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των υπόλοιπων ποικιλιών διότι είναι ένα μήλο ανθεκτικό στις ασθένειες και με μεγάλη αντοχή μετά τη συγκομιδή.
Σαν δέντρο, είναι πολύ παραγωγικό παρόλο που αργεί να μπει στην καρποφορία. Καλλιεργείται κυρίως στο Πήλιο αλλά το συναντάμε εκτενώς στη Βόρεια Εύβοια και ιδιαιτέρως στους Παπάδες.

Φιρικιές σε άνθιση λίγο πριν την καρπόδεση στην τοποθεσία Κλέσερη στους Παπάδες, ιδιοκτησίας Κων/νου Ν.Αναγνώστου

Κάτω από τα δέντρα οι παππούδες μας συνήθιζαν να ξαποσταίνουν από τον θέρο τρώγοντας ταυτόχρονα και μερικά φρούτα. Αντίστοιχα και τα ζώα ξεκουράζονταν στον ίσκιο μασουλώντας τους πεσμένους στη γη καρπούς. Στους Παπάδες, οι φιρικιές δεν καλλιεργούνται συστηματικά.
Η φιρικιά είναι ένα δέντρο το οποίο απαιτεί πολλή δουλειά και η παραγωγή είναι μεγάλη παρόλο που είναι μικρού μεγέθους. Το δέντρο έχει την τάση να γίνεται πολύ ψηλό ενώ παράλληλα παράγει πολλαπλάσιο αριθμό μήλων από τις υπόλοιπες μηλιές. Χρειάζονται, λοιπόν, ειδικές σκάλες και περισσότερος χρόνος για τη συλλογή των καρπών, το αραίωμα και τέλος το κλάδεμα.
Σαν δέντρο έχει την τάση να ενεργοποιεί από μόνο του μια μορφή «χειμερίας» νάρκης: αν τον ένα χρόνο δώσει μεγάλη παραγωγή, τον επόμενο «ξεκουράζεται». Η τακτική αυτή έχει πολλά πλεονεκτήματα: Ο ήλιος βλέπει περισσότερο το ξύλο και τα φύλλα, με αποτέλεσμα να φωτοσυνθέτουν πιο γρήγορα και να δίνουν περισσότερη ζάχαρη στους καρπούς. Έτσι οι καρποί μεγαλώνουν περισσότερο, δημιουργώντας την υποδομή για την επόμενη σοδειά. Στην ουσία, όσο μικρότερη είναι η βλάστηση του δέντρου, τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα του καρπού.
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμά του είναι το χρώμα. Το κλασικό είναι το πράσινο με λίγο ή περισσότερο κόκκινο την περίοδο της συγκομιδής. Όσο πιο κόκκινο χρώμα έχει, τόσο πιο γευστικό και θρεπτικό είναι. Το «κοκκινάδι» προκύπτει από το φωτισμό του δέντρου που διευκολύνεται όταν έχει αραιωθεί σωστά, αλλά και από το υψόμετρο στο οποίο αναπτύσσεται το φυτό. Οι αντιοξειδωτικές και φαινολικές ουσίες του φιρικιού, που είναι ευεργετικές για τον ανθρώπινο οργανισμό, πολλαπλασιάζονται όσο μεγαλώνει η κόκκινη επιφάνεια. Το ίδιο συμβαίνει με τη ζάχαρη και τα οξέα, τις θερμίδες δηλαδή, που συνδέονται με το χρώμα. Το φιρίκι συνίσταται να τρώγεται με τη φλούδα, διότι διαφορετικά χάνει την αντιοξειδωτική του δράση. Όσο για τυχόν φυτοφάρμακα, μην ανησυχείτε: το φιρίκι δεν χρειάζεται χημικά για να παραχθεί, αλλά ακόμα και αν έχουν χρησιμοποιηθεί, διαλύονται μέχρι τη συγκομιδή - που γίνεται ένα μήνα αργότερα από τα άλλα μήλα».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου